اتاوا – او اولین مسابقه خود را سال گذشته با هوس و هوس، با کفش های کتانی برزنتی، بدون فکر کردن به زمان و سرعت انجام داد، اما اکنون رژین فرهد، 96 ساله، در حالی که جمعیت برای مسابقه آخر هفته 5K اوتاوا شمارش معکوس می کنند، در خط شروع به جلو خم می شود. . امسال، او برای دوره های بالای پنج متوقف نخواهد شد. او برای رکورد جهانی می رود.

اگر موفق شود، سریعترین زن جهان بالای 95 سال خواهد شد.

ریشل ویکس، مربی او، قبل از مسابقه که نگران گرمای 28 درجه سانتیگراد بود، گفت: “ما از شما می خواهیم که آهسته شروع کنید.”

فرهد گفت: “موفق باشید که مرا عقب نگه دارید.”

آهسته کار او نیست. در چهار فوت یازده، با اندام کوچک و کلاهی پر از موهای سفید، فیرهد کوچک است، اما قوی است. در اواخر دهه 80 زندگی، او برای خودش یک اره برقی خرید تا شاخه های درختان حیاط خانه اش را ببرد. او تا زمانی که سه سال پیش نقل مکان کرد، برف را از مسیر پیاده‌روی خود پاک می‌کرد.

اولین باری که ویکس با فیرهد راه رفت، “اوه خدای من، او مانند توپی بود که در بزرگراه شلیک شده است.”

در زمانی از زندگی که بسیاری از سرعت خود کم می‌کنند، فیرهد سرعت خود را افزایش داده است: دهه 90 او پرماجراترین دهه او بوده است. از زمانی که در سال گذشته عنوان سریعترین کانادایی 95 و بالاتر را در 5K به دست آورد، او از صدها نفر شنیده است که می گویند او دیدگاه خود را نسبت به پیری تغییر داده است و به آنها امیدواری در مورد امکان یافتن شادی و هدف در اواخر زندگی داده است.

او با توصیه هایی که به دیگران می کند زندگی می کند: “اجازه نده کاری که نمی توانی انجام دهی، تو را از انجام کاری که می توانی انجام دهی باز دارد.”

او نمی تواند مسابقه را بدود، اما می تواند – سریع – راه برود – و این چیزی است که او در شرف انجام است.

جمعیت شعار می دادند: “6، 5، 4…”.

فیرهد در جلوی بسته، در کنار دیواری از دوندگان خوش اندام و مشتاق – عمدتاً مردان جوان، همه ماهیچه ها و پاها قرار دارد. این باعث عصبی شدن همراهانش می شود. فیرهد توسط یک سپر انسانی از تکان خوردن محافظت می شود: دو دختر، یک پسر، یک عروس و ویکز.

لیندا ساغبینی، یکی از دخترانش، به دونده ها هشدار داد: «هیچ کس پیرزن را زیر پا نگذارد».

«3، 2، 1…»

فیرهد به راه رفتنش خم می‌شود، با قدم‌های سریع به جلو حرکت می‌کند و بازوانش هوا را در کناره‌هایش برش می‌دهند. دونده ها به دور او می چرخند و سپر انسانی را می شکنند. کیلومتر اول تنش است. سقوط می تواند به معنای پایان مسابقه یا بدتر از آن شکسته شدن استخوان باشد.

Fairhead راهپیمایی می کند. او امسال بازی خود را با کفش‌های دویدن واقعی، سایز 6 بهبود بخشیده است. او یک حوله خنک‌کننده به دور گردنش و یک پیراهن دویدن که روی آن «تیم پرلی» نوشته شده است، برای خانه مراقبت‌های طولانی‌مدت و اقامتگاه سالمندان که در آن داوطلب 27 سال بود، می‌پوشد. سال و سه سال ساکن بوده است.

یکی از دوستان پرلی برای اولین بار سال گذشته 5K را پیشنهاد کرد و فیرهد فکر کرد: چرا که نه؟ او هرگز در مسابقه ای شرکت نکرده بود، اما تمام عمر خود را در حرکت بود. پسرش، دنیس فرهد، می‌گوید: «ما او را انرجایزر بانی صدا می‌زنیم.

فیرهد که در سال 1926 متولد شد، همان سالی که ملکه الیزابت دوم بود، در مزرعه ای در ساسکاچوان بزرگ شد، جایی که گاوها را می دوشید، کره را با دست می کوبید و در حین برداشت از مدرسه صرف نظر می کرد تا به حمل گندم به ماشین کوبنده کمک کند. او شش فرزند را در اتاوا بزرگ کرد، در حالی که شوهرش، یکی از اعضای نیروهای مسلح کانادا، ماه ها در یک زمان به کار مشغول بود.

فیرهد مسابقه سال 2022 را در 58 دقیقه و 52 ثانیه به پایان رساند و رکورد کانادا را فقط به خاطر پایان دادن به پایان رساند.

سپس او با رکورد جهانی آشنا شد. ماه‌ها قبل، بتی لیندبرگ، 97 ساله، سریع‌ترین زن 95+ جهان را پس از به پایان رساندن مسابقه آتلانتا پیچتری ماراتن آخر هفته 5K در 55 دقیقه و 48 ثانیه، تبدیل کرد. لیندبرگ 30 دقیقه سریعتر از دارنده قبلی – بتی 96 ساله دیگر از فلوریدا بود.

فیرهد 3 دقیقه رکورد را از دست داده بود. اگر می دانست چه چیزی در خطر است، برای گپ زدن با تماشاگران متوقف نمی شد. او می توانست سرعت را افزایش دهد.

او پس از آن گفت: “من می توانستم او را کتک بزنم.”

فرزندان او قبلاً در مسابقات نعل اسبی و عشای ربانی که فیرهد غالباً برنده می شد و در یک مهمانی بولینگ خانوادگی برای تولد 85 سالگی او، این دوره رقابتی را دیده بودند. فیرهد از جشن لذت برد، اما عملکرد ضعیف او خاطره را تلخ می کند. وقتی در مورد مهمانی از او پرسیده شد، با پوزخندی می گوید: «اوه بله. “من کردم پوسیده“

ثبت رکورد جهانی امسال دست یافتنی به نظر می رسید. سه دقیقه سریعتر؟ فرهد فکر کرد من می توانم این کار را انجام دهم.

اما آیا او می تواند؟ سه دقیقه زمان زیادی است.

او قبل از این رویداد عصبی شد. “امیدوارم مردم را ناامید نکنم.”

در طول مسابقه، او صدای فریاد و هورا می شنود که برعکس را نشان می دهد.

«براوو خانم!»

“تو اینو داری!”

“تو داری لهش میکنی!”

مردی تنومند با پیراهن مرد آهنی فریاد می زند: «می خواهم وقتی بزرگ شدم مثل تو باشم!»

سرعت او خوب است، اما خطرات زیادی وجود دارد. چاله ها و ترک های روسازی. کاهش شدید در نزدیکی تپه پارلمان. صدها لیوان کاغذی در نزدیکی ایستگاه‌های آب روی زمین پرتاب شدند.

یک مسیر بدون سایه نزدیک به نیمه راه، فیرهد را خشک می کند. دهانش را با حوله پاک می کند. یکی آب بهش میده

در مسیر چهار کیلومتری، او از مسیر منحرف می‌شود تا از ایستگاه مه خنک‌کننده عبور کند. حس خیلی خوبی دارد، اما حالا عینک او خیس است و زمین لیز است. “او نمی تواند ببیند کجا دارد می رود!” یک نفر عینک را تمیز می کند و فیرهد به راه خود ادامه می دهد.

همانطور که آنها وارد مرحله نهایی می شوند، ویکز خبر خوبی دارد: سرعت متوسط ​​فیرهد 10 دقیقه و 5 ثانیه در هر کیلومتر است که بسیار سریعتر از سرعت 11:10 مورد نیاز برای شکستن رکورد است.

مربی می گوید: “تو متوجه شدی.” “فقط باید تمام کنی.”

فرهد می گوید: «هنوز نه. اما اون داره لبخند میزنه

با نزدیک شدن به پایان، جمعیت غرش می کند. غریبه ها نام او را فریاد می زنند. او با پوزخند از خط پایان عبور می کند و دستانش در هوا است.

زمان نهایی او: 51 دقیقه و 10 ثانیه. او این رکورد را با 4 دقیقه و 38 ثانیه شکست.

فیرهد روی اولین سطحی که پیدا می‌کند قرار می‌گیرد، که به طور ناسازگاری، اتفاقاً ویلچر است.

نفس عمیقی می‌کشد، مشت‌هایش را در هوا تکان می‌دهد و آرام، تقریباً با خودش می‌گوید: «این کار را کردم.»

اشتراک گذاری: