دومنیکو ساکسیدا یکی از حدود دو ده نفری است که در پارک الکساندرا ، نزدیک خیابان های دونداس و باتورست در چادرها زندگی می کند.

ساکسیدا مانند بسیاری از آنها در امتناع از رفتن به سیستم پناهگاه شهر ثابت قدم است. وی با بیان اینکه حتی در آستانه زمستان در پارک احساس امنیت می کند ، گفت: “من حق انتخاب دارم و ماندن را انتخاب می کنم.”

ساکسیدا ، 50 ساله ، گفت که پدر 81 ساله او ، آنتونیو ، در اوایل سال جاری پس از ابتلا به ویروس کرونا در خانه سالمندان درگذشت. ساکسیدا گفت که او خطرات محیط های اجتماع را در میان یک بیماری همه گیر مرگبار می داند و به همین دلیل چادر خود را ترجیح می دهد. “من نمی خواهم مثل پدرم به پایان برسم.”

ساکسیدا یکی از سخنرانان روز یکشنبه در مراسمی بود که توسط شبکه پشتیبانی اردوگاه، گروهی که از افرادی که در پارکهای سراسر تورنتو زندگی می کنند حمایت می کند.

برگزارکنندگان معتقدند که شهر قصد دارد اردوگاه ها را “به طور فوری” از بین ببرد.

كاتلین مارگرم ، یك كارگر تبلیغاتی در شبكه پشتیبانی اردوگاه گفت: “الكساندرا پارك و ترینیتی بلوودز در بالای لیست هستند.”

این شهر هیچ برنامه ای برای پاکسازی پارکها اعلام نکرده است ، اما آنها گفته اند که اردوگاه ها غیرقانونی هستند و تنها دلیل آنها در اوایل همه گیری همه گیر آنها را پاکسازی نکرده است ، زیرا آنها “ایجاد فاصله فیزیکی ایمن” در سیستم پناهگاه را متمرکز کرده اند .

هفته گذشته ، کارکنان تیم های خیابان های به خانه در شهر الکساندرا پارک بودند که گزینه های اسکان موقت ساکنان اردوگاه را ارائه می دهند ، از جمله اتاق های هتل ، که شهر در طی همه گیر شدن برای اطمینان از فاصله فیزیکی از آنها استفاده کرده است.

ساکنان اردوگاه اعتقاد دارند که اخراج اجباری گام بعدی است ، اما آنها می گویند که آنها عمل نمی کنند. به عنوان بخشی از رویداد روز یکشنبه ، داوطلبان و ساکنان اردوگاه غلافهای خواب کف را جمع کردند که می توانند به چادرها متصل شده و از عناصر در دمای زیر صفر محافظت کنند.

مارگرم گفت که پیشنهادات این شهر برای اردو زدن به ساکنان ، به کمک های باندی است که نمی توانند به طور معنی داری بحران مسکن را برطرف کنند. وی گفت: “شهر زندگی بهتری به هیچ کس ارائه نمی دهد.” “آنچه شهر ارائه می دهد واقعاً زندگی دور از چشم و دور از ذهن سایر افراد جامعه است.”

ماه گذشته دادگاه انتاریو درخواست گروهی از ساکنان اردوگاه و ائتلاف انتاریو علیه فقر برای صدور حکمی را که می توانست مانع از حذف شهر شود ، رد کرد. قاضی دریافت که اردوگاه ها استفاده از فضاهای پارک را مختل می کند و شهر حق دارد آنها را حذف کند. در یک حکم دادگاه جداگانه ، مشخص شد که این شهر تعهدات خود را برای اطمینان از فاصله فیزیکی در پناهگاه ها در تابستان امسال نقض کرده است.

بسیاری از سخنرانان این مسئله را مطرح كردند كه این شهر به اندازه كافی برای محافظت از افراد بی خانمان در هنگام شیوع همه گیر اقدام نمی كند. بر اساس داده های شهر تورنتو ، 653 مورد COVID-19 وجود دارد که به شیوع پناهگاه مرتبط است.

چندین سخنران از افتتاح این مرکز برای زندگی بهتر برای یک مرکز استراحت 100 نفره در زمستان توسط این شهر صحبت کردند. شهر اخیراً عکس هایی از این فضا را در توییتر منتشر کرده است، اطاقک های شنی و پلکسی گلاس را با یک تشک نازک و یک نفره نشان می دهد. بلندگوها گفتند که این فضا مانند “زندان دیستوپی” به نظر می رسد و گزارش ها حاکی از آن است که چراغ ها 24 ساعت شبانه روز روشن می مانند ، دوش ها فقط آب سرد دارند و از طریق دوربین های امنیتی نظارت مداوم وجود دارد.

کیتی کرو ، پرستار خیابانی و مدافع خانه های بی خانمان آن را “یک سلول مانند زندان آینده نگرانه ، علمی تخیلی و وحشتناک” خواند.

جو کریسی ، مشاور شهر منطقه ، در بیانیه ای کتبی گفت که در حالی که اردوگاه های دائمی در پارک های شهر مجاز نیستند ، “به هر کسی که در فضای باز زندگی می کند باید طیف وسیعی از گزینه های مناسب و مناسب مسکن که نیازهای فعلی آنها را برآورده کند ، ارائه شود. هر ساکن شهر ما سزاوار مکانی امن برای خواب شبانه است. در واقع دسترسی به مسکن از حقوق بشر است. “

کریسی گفت ، از ماه مارس ، کارکنان شهر به 940 نفری که در اردوگاه هایی در فضاهای داخلی از جمله هتل ها ، پناهگاه ها و واحدهای مسکونی با درآمد اجاره ای زندگی می کردند کمک کرده اند و بیش از 2000 بی خانمان به خانه های دائمی منتقل شده اند.

وی همچنین به برنامه خدمات زمستانی شهر اشاره کرد که 560 فضای داخلی – از جمله مرکز زندگی بهتر – را برای شش ماه آینده به عنوان بخشی از برنامه پناهگاه موقت شهر در طی همه گیری اضافه کرده است.

زو دود ، کارگر کاهش آسیب در انجمن پیشگیری از مصرف بیش از حد تورنتو ، روز یکشنبه کریسی را با نام فراخواند و گفت که وی و سایر مقامات منتخب اقدامات کافی انجام نداده اند.

وی گفت: “آنها می خواهند بی خانمان ها را نادیده بگیرند.” او می گوید: “آنها می خواهند این مسئله را در معرض دید خود قرار دهند. اما مشکل افراد بی خانمان نیست. مشکل کسانی هستند که تصمیم می گیرند. آنها مردم را رها کرده اند تا در بحران مصرف بیش از حد مصرف کنند ، آنها مردم را رها کرده اند تا در بحران مسکن بمیرند و تنها دلیل فوریت آنها برای جابجایی مردم این است که صاحبان خانه مجبور به دیدن بی خانمانی نشوند. “

لیست انتظار شهر تورنتو برای مسکن یارانه ای در حال حاضر 78500 است.